

Greek Volleyball News since 2007. Live scores from Volleyleague! Videos, photos, statistics and bet tips for A1, A2 men and women's Volleyball League. Latest news for beach volley. First Greek Volley Blog since 2007. Because we love volleyball.
(Το άρθρο είναι της καθηγήτριας Φυσικής Αγωγής Σοφίας Ξυγαλά και το διαβάσαμε στην ιστοσελίδα http://northbasket.gr (20/3/2012). Το αναδημοσιεύουμε γιατί αν και γράφτηκε για το μπάσκετ πιστεύουμε πως αφορά όλα τα αθλήματα).
Από πολύ νωρίς, μπαίνοντας στον αθλητικό στίβο και μεγαλώνοντας μέσα σ’ αυτόν άρχισε να με απασχολεί επίμονα η σχέση εξουσίας προπονητή-αθλητή. Με εντυπωσίαζε πάντα αρνητικά η λεκτική κακοποίηση που παρατηρούσα δυστυχώς σε όλη την αθλητική μου πορεία από την πλειοψηφία των προπονητών προς τους αθλητές τους. Και αυτή η κακοποίηση περιελάμβανε όλη την ηλικιακή γκάμα των αθλητών… Στην αρχή σαν παιδί, μου φάνταζε
δεδομένη, ξέρετε, μέσα στην ‘λογική’ της εκπαίδευσης, αργότερα όταν ενηλικιώθηκα συνειδητοποίησα την ανηθικότητα της ‘λογικής’ αυτής και την απαγόρευα ρητά με συνοπτικές διαδικασίες προς το πρόσωπο μου.
Τι νομιμοποιεί έναν προπονητή να φωνάζει βρίζοντας τον αθλητή του; Να τον μειώνει επιδεικτικά μπροστά σε όλους, να τον περιφρονεί, να τον ειρωνεύεται, να του λέει συστηματικά ψέματα; Τίποτα και κανείς. Απλά η ανοχή των αθλητικών παραγόντων – και όχι μόνο – του δίνει μια άτυπη άδεια να το κάνει. Ελάχιστοι προπονητές γνωρίζουν ότι η συνεργασία με αθλητές κάθε ηλικίας σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει πάντα μια παιδαγωγική προσέγγιση προς αυτούς, ακόμα και αν είναι ενήλικες. Ο προπονητής είναι ο ‘πατέρας’, ο ‘ηγέτης’ μιας ομάδας, πρέπει να καθοδηγεί, να δίνει το παράδειγμα, να εμπνέει και να διατηρεί ισορροπίες.
Αυτό προϋποθέτει να έχει συναισθηματική νοημοσύνη ενηλίκου, βεβαίως. Γιατί αν συμβαίνει το αντίθετο, τότε μοιραία λειτουργεί εγωκεντρικά όπως ένα μικρό παιδί, αδιαφορεί για τα μέλη της ομάδας του, φέρεται βάναυσα και αυταρχικά, κρύβεται πίσω από το πέπλο της εξουσίας για να επιβληθεί και να νιώσει ηδονή, είναι ένας κουτσός συναισθηματικά άνθρωπος που προσπαθεί να βρει ταυτότητα μέσα από έναν τίτλο, κακοποιώντας όσους διαπιστώνει πως μπορεί…
Εδώ είναι και το πιο ανήθικο κομμάτι της όλης υπόθεσης.